Анастасію Карпенка ўвесь дзень акружаюць дзіцячы смех і шчырыя ўсмешкі.
Анастасію Карпенка, кіраўніка фізічнага выхавання Зазерскага яслі—сада, увесь дзень акружаюць дзіцячы смех і шчырыя ўсмешкі. На працы яна добры і спагадлівы педагог, дома — любімая маці для двух сыноў.
З дзецьмі Анастасія Карпенка працуе ўжо шмат часу. Раней жыла ў сталіцы, дзе таксама працавала ў дзіцячым садку. Пасля сям’я пераехала ў Зазер’е. Жанчына ўладкавалася ў Зазерскі яслі-сад і працуе там ужо шосты год.
— У гісторыі нашай установы быў перыяд, калі не хапала прафесійных кадраў. Анастасія Аляксандраўна вельмі своечасова прыйшла да нас і адразу прыжылася ў дружным калектыве. Мы пастаянна ладзім розныя святы і мерапрыемствы, ніводнае не абыходзіцца без нашага кіраўніка фізічнага выхавання. Снягурка, Чырвоны Капялюшык, Каралева Восень… Анастасія Карпенка спраўляецца з любой роляй, — гаворыць загадчыца Зазерскага яслі-сада Святлана Гайдарэнка. — Галоўнае, што Анастасія Аляксандраўна — добры і адкрыты чалавек, побач з ёй заўсёды ўтульна. За гэтыя якасці, а таксама за талент і незвычайны падыход да работы, яе вельмі любяць дзеці. Яна ўмее заахвоціць дашкалят, для многіх заняткі фізічнай культурай — самыя любімыя.
Анастасія Карпенка — кіраўнік танцавальнага і аздараўленчага гурткоў. Да здаровага ладу жыцця яна далучае і бацькоў сваіх выхаванцаў: часта арганізоўвае для іх сумесныя Дні здароўя і розныя святы.
— Дзеці ў такім узросце вельмі актыўныя, яны любяць рухомыя гульні і спаборніцтвы. Усім падабаюцца эстафеты, бо камандны дух заўсёды аб’ядноўвае, — расказвае Анастасія Карпенка. — Вясной і летам заняткі па фізічным выхаванні звычайна праводзім на вуліцы. У іншую пару, ці калі не дазваляе надвор’е, займаемся ў зале. Для заняткаў у нас ёсць неабходны інвентар.
Побач са сваімі выхаванцамі Анастасія Аляксандраўна сама нібы ператвараецца ў дзяўчынку, якой яны давяраюць. Яна ўмее аб’яднаць дзяцей і знайсці падыход да кожнага. Колькасць хлопчыкаў і дзяўчынак, якія прыйшлі на заняткі, для яе не мае прынцыповага значэння. Зацікавіць можна любога, — упэўнена субяседніца.
— Любоў да дзяцей павінна быць у кожнага выхавацеля, інакш не варта ісці ў гэтую прафесію. Мне падабаецца сябраваць з дзецьмі, кожны дзень абменьвацца станоўчымі эмоцыямі, — гаворыць Анастасія Карпенка. — А яшчэ дзеці заўсёды адчуваюць настрой дарослых. На заняткі да сваіх выхаванцаў я абавязкова іду са шчырай усмешкай, якая адлюстроўвае маю ўнутраную гармонію. Хіба можа быць інакш?
Кацярына ДАБРЫЦКАЯ.
