Школа падарыла сяброўства на ўсё жыццё

Валянціна Крукава, Міхаіл Аляксейчык, Барыс Нікалайчык.

Пачатак сяброўству паміж Міхаілам Аляксейчыкам і Барысам Нікалайчыкам паклала школа. Яны некалі разам упершыню селі за парту. Разам у шостым класе змянілі школу: перайшлі з Мар’інагорскай СШ № 3 у СШ № 2. У 1965 годзе скончылі дзесяць класаў, і кожны пайшоў сваім шляхам. Але школьнае сяброўства не закончылася, як аказалася  — яно на ўсё жыццё. Як і ўрокі, якія яны засвоілі ў школьных сценах.

Яны выканалі наказ стаць сапраўднымі людзьмі. Кожны дасягнуў сваёй вяршыні ў прафесійным плане, і сёння іх імёны называюць сярод ганаровых выпускнікоў сярэдняй школы №2 горада Мар’іна Горка. Міхаіл Васільевіч стаў дыпламатам, Барыс Аляксандравіч у свой час узначальваў Транспартную інспекцыю Рэспублікі Беларусь. Сёння яны павінны быць на заслужаным адпачынку, але не адпачываюць. Барыс Аляксандравіч выкладае правілы дарожнага руху ў аўташколе раённай арганізацыйнай структуры ДТСААФ і карыстаецца вялікай павагай сярод калег і навучэнцаў. Мабыць, цяжка знайсці ў раёне вадзіцеля, які б  яго не ведаў. Міхаіл Васільевіч на працягу некалькіх гадоў займаўся будаўніцтвам храма-капліцы ў гонар Святой мучаніцы Таццяны ў пасёлку Мар’іна. Разам яны на Каляды арганізоўваюць сяброў, суседзяў,  знаёмых і збіраюць цукеркі, а пасля перадаюць іх у кафедральны сабор Святога дабравернага князя  Аляксандра Неў-скага для  дзяцей і дарослых, якім неабходна падтрымка. Адным словам, кожны з іх можа  чытаць  сённяшнім вучням лекцыі ў межах праекта “Школа актыўнага грамадзяніна”.

І Міхаіл Васільевіч, і Барыс Аляксандравіч родную школу ніколі не забывалі. У школьным музеі ёсць не толькі іх фотаздымкі, але і іншыя экспанаты, якія яны туды  перадалі. Не губляюць яны сувязь і са сваёй настаўніцай Людмілай Рыгораўнай Андрук, узрост якой, дарэчы, набліжаецца да векавога. Вось і на вечары сустрэчы з выпускнікамі, дзе яны разам з Валянцінай Крукавай прадстаўлялі самы старэйшы выпуск, перадалі ўсім былым вучням Людмілы Рыгораўны прывітанне ад любімай настаўніцы.

Пяцьдзясят пяць гадоў — сур’ёзны адрэзак часу. Але Міхаіл Васільевіч і Барыс Аляксандравіч —  аптымісты: яны  паабяцалі, што прыйдуць і на 70-гадовы юбілей  свайго выпуску.

Наталля  ПАРХОМЧЫК.

Добавить комментарий

Ваш e-mail не будет опубликован. Обязательные поля помечены *