Алена Артановіч: «Падзяліць працу і асабістае жыццё проста  немагчыма»

Алена Якаўлеўна Артановіч, загадчыца Голацага фельчарска-акушэрскага пункта, з упэўненасцю кажа, што і яна, і яе калегі, якія працуюць на ФАПах і жывуць у сельскай мясцовасці, у нейкі момант пачынаюць разумець, што падзяліць працу і асабістае жыццё проста  немагчыма.

Алена Артановіч.

— Ты не заўважаеш, як становішся вінцікам нейкага механізму, — кажа Алена Якаўлеўна. — І таму нават не можаш узяць адэкватны перапынак на адпачынак, бо людзям заўсёды неабходна дапамога: я шэсць дзён на тыдзень працую на ФАПе, выязджаю ў вёскі па выкліках, але і ў святочныя дні заўсёды знаходзіцца работа.  Згадзіцеся, што хвароба або недамаганне не здараюцца па раскладзе.  Таму людзі звяртаюцца да мяне ў любы час.  Я заўсёды імкнуся зразумець, бо мы столькі гадоў жывём побач адзін з адным.

Прыём на ФАПе па графіку вядзе ўрач агульнай практыкі Свіслацкай бальніцы Галіна Нікановіч.

Алена Якаўлеўна працуе на Голацкім ФАПе з 1997 года,а ў медыцыне —  з 1984 года.

Абслугоўвае сёння больш за 1000 чалавек, якія пражываюць у гэтым рэгіёне.  7 вёсак, школа і дзіцячы сад (больш за 200 дзяцей) — усё гэта  кола абавязкаў фельчара, якая аказвае пацыентам першую дапамогу пры прастудах, траўмах, іншых хваробах, а таксама накіроўвае на кансультацыі да вузкіх спецыялістаў.  За  столькі гадоў людзі навучыліся давяраць свайму «доктару» і з любымі праблемамі ў першую чаргу спяшаюцца да яе.

— Мы жывём адной сям’ёй, — кажа Алена Артановіч. — І тут, на вёсцы, без гэтага ніяк: вельмі важна ўзаемадапамога.  Трэба, напрыклад, камусьці лекі, а даехаць да аптэкі (яна ёсць і на ФАПе) або па рэцэпт — праблема.  Дапаможа хтосьці з пацыентаў або сяброў.  А то і проста чужы чалавек, які з нагоды едзе ў патрэбны населены пункт.  Ці, напрыклад, трэба тэрмінова даехаць у аддаленую вёску па выкліку, а транспарту няма.  Прыйдзе на дапамогу кіраўніцтва сельгаспрадпрыемства або іншыя добрыя людзі.  Але ў асноўным я карыстаюся веласіпедам.  Гэта наша «хуткая дапамога»…

Голацкі ФАП.

Каля Голацкага ФАПа, размешчанага ў цэнтры пасёлка, заўсёды чыста, дагледжана.  Пра гэта таксама клапоціцца фельчар.  Яна не ўяўляе, што можна крытыкаваць за беспарадак  іншага, а самому не звяртаць увагі на падобныя рэчы.

Алена Якаўлеўна кажа, што нягледзячы на пастаянную загружанасць, ненарміраваны працоўны дзень і шмат іншых няпростых фактараў, без якіх не бывае медыцыны, усё роўна вельмі любіць сваю работу.  Не ўяўляе таму, што яе новы дзень можа пачацца неяк па-іншаму, а не з дарогі на ФАП…

Алена  ШАНТЫКА.