Працоўны дзень механізатара пачынаецца з шасці гадзін раніцы
Людзі кажуць, што бясконца доўга можна глядзець на неба, мора і агонь. Думаю, некаторыя згодзяцца — яшчэ і на сельскагаспадарчыя машыны, якія працуюць на палях. Відовішча, асабліва для гарадскога чалавека, захапляючае. Літаральна не адводзячы погляд хацелася назіраць з моста каля вёскі Дукора за магутным трактарам “Беларус”, які размерана рухаўся па велізарным лузе ў пойме ракі Свіслач, пакідаючы за сабой шырокія пракосы.
Землі гэтыя належаць прыватнаму сельскагаспадарчаму прадпрыемству “Дукора-агра”. На лузе на сваім “Беларусе” касіў траву механізатар гэтай гаспадаркі Андрэй Сачак. Трактар ён называў сваім — атрымаў яго тры гады назад. Кажа: “Як ты да тэхнікі, так і яна да цябе, калі беражліва да яе адносіцца, тады і яна не падвядзе”. На касавіцы траў “Беларус-3522” Андрэя не падводзіць. Як і агрэгат КМР-9. Абрэвіятура гэта расшыфроўваецца як “касілка модульная ратацыённая”, а лічба “9” азначае, што пракос за сабой агрэгат пакідае шырынёй аж дзевяць метраў.
Пракосы сапраўды шырокія і акуратныя. Гэта і сведчанне майстэрства механізатара.
механізатар Андрэй Сачак
Андрэй Сачак на лугах, што ў пойме ракі, убірае траву ўжо трэці год. Расказаў, што калі ўпершыню прыйшлося тут працаваць, такія роўныя пракосы не атрымоўваліся, шмат дзе стаяла вада. З кожным годам луг становіцца сушэйшы. У гэтым сезоне рабоце тэхнікі нішто не перашкаджае.
Луг, на якім працаваў Андрэй, — гектараў дваццаць. І гэта не ўсё, што яму трэба было зрабіць за дзень. Зранку ён ужо скасіў 15 гектараў травы, і сваёй чаргі чакала яшчэ прыкладна такая ж плошча. Вось так — пяцьдзесят гектараў за працоўны дзень, які зараз доўжыцца з шасці гадзін раніцы да васьмі вечара з абедам прама на полі. Андрэй Мікалаевіч лічыць, што зараз самы час працаваць, адпачыць яшчэ паспее. Тым больш, што травы, якія ён касіў у пойме ракі, на яго думку, вельмі добрыя. Толькі трэба, каб па-спрыяла надвор’е добра іх высушыць і атрымаць якаснае лугавое сена.
