У ЭБ “Зазер’е” пастаўлена задача вярнуць былыя поспехі.
Пра сакрэт атрымання вялікага малака ў ЭБ “Зазер’е” ведаюць не па чутках: не так даўно гаспадарка славілася самымі высокімі надоямі ў раёне. Па розных прычынах лідзіруючую пазіцыю яна саступіла, аднак кіраўніцтва сельгасарганізацыі надае значную ўвагу развіццю жывёлагадоўлі і імкнецца вярнуць былыя поспехі. Матываваны на гэта і ўвесь калектыў.
На малочнатаварнай ферме “Зазер’е” і эксперыментальным малочнатаварным комплексе “Пярэжыр” працягваецца летне-пашавы перыяд. У гаспадарцы ўжо некалькі гадоў практыкуюць франтальны выпас. Прыкладна кожную гадзіну (у залежнасці ад травастою) жывёлу пераганяюць на новае месца.
Гурты падзелены з улікам прадуктыўнасці і фізіялагічнага стану жывёлы. Асобна пасуцца навацельныя каровы (ад 5 да 90 дзён). Таксама жывёлы падзелены ў залежнасці ад перыяду лактацыі (ад 90 да 150 дзён і ад 150 да 210 дзён). Рацыён для кожнай групы свой, адрозніваецца колькасцю канцэнтратаў і кормасумессю. Абавязкова ўся жывёла атрымлівае сілас, сянаж і злакабабовыя травы. Канцэнтраты рагулям даюць перад выхадам на пашу, мінеральныя дабаўкі — калі вяртаюцца на ферму.
— На пашы абавязкова знаходзяцца вада і соль. Уважліва сочым за рацыёнам кароў, бо любыя адхіленні могуць адмоўна адбіцца на выніках атрымання малака, — адзначае намеснік дырэктара па вытворчасці Ала Сачак. — На дадзены момант сярэднясутачны надой на карову па гаспадарцы складае 13,9 кілаграма. Гэтай парой неабходна даіць больш, таму мы і практыкуем дзённы выпас дойнага статку малочнатаварнага комплексу “Пярэжыр”. На многіх такіх комплексах жывёла не выпасаецца, аднак свежае паветра, сонейка і сакавітыя травы спрыяюць аздараўленню рагуль і станоўча ўплываюць на іх стан.
Дойны статак на комплексе складае 627 кароў. З самай раніцы іх трэба накарміць. З гэтай задачай хутка спраўляюцца Дзмітрый Ваўчок і Пётр Дзядзюля.
— Дзякуючы працы гэтых людзей, я заўсёды ўпэўнена, што жывёла своечасова будзе накормлена. Дзмітрый Ваўчок у гаспадарцы з 1993 года, Пётр Дзядзюля — з 1973 года. За іх плячыма багаты вопыт, з такімі людзьмі прыемна працаваць, — працягвае Ала Аляксандраўна.
Адказна да сваіх абавязкаў падыходзяць і жывёлаводы. У дзень, калі мы завіталі ў гаспадарку, тут віншавалі з юбілеем вопытнага пастуха Васіля Бачылу. 37 гадоў ён працуе ў сельгасарганізацыі. Жыве ў вёсцы Лешніца, штодзень на ферму “Зазер’е”, якая размяшчаецца ў васьмі кіламетрах, ідзе пешшу.
— Рух — гэта жыццё. Нават калі прапануюць пад’ехаць на машыне, я адмаўляюся, — з усмешкай гаворыць Васіль Міхайлавіч. — У сельскую гаспадарку я прыйшоў па прыкладзе бацькоў, якія працавалі на ферме ў Лешніцы. Там жа пачынаўся і мой працоўны шлях. Праца ў мяне нялёгкая, але я прызвычаіўся і ні на што б яе не змяніў. Да таго ж вельмі люблю жывёлу.
Дзеля атрымання высокіх надояў стараюцца і механізатары, якія актыўна вядуць нарыхтоўку кармоў. Якасны сянаж — безумоўная падтрымка ў дасягненні добрых вытворчых вынікаў у жывёлагадоўлі.
Кацярына ВЕРНІКОЎСКАЯ.